امتيازات نقدي که داديم و وعده هاي نسيه اي که گرفتيم!

به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، حسين شريعتمداري طي يادداشتي در روزنامه کيهان نوشت:روز يکشنبه دوم آذرماه در يادداشتي با عنوان «براي هيچ بيهوده مپيچ»! به اسناد و شواهدي از چالش هسته‌اي نزديک به 13 ساله کشورمان اشاره کرده و نتيجه گرفته بوديم «دستيابي به توافقي که پايان‌بخش اين چالش باشد، نه فقط دوراز انتظار، بلکه به يقين ناممکن است» اين پيش‌بيني کيهان که دلايل و اسناد غيرقابل خدشه‌اي پيوست آن بود، با اعتراض  جرياناتي روبرو شد که رسيدن به «توافق نهايي» در وين را بسيار نزديک ارزيابي مي‌کردند و نگاه کيهان را «بدبينانه»!  و «به دور از واقعيت»! مي‌دانستند.

گفتني است همان روز، خبرنگار شبکه تلويزيوني ZDF آلمان که براي مصاحبه به کيهان آمده بود و از متن يادداشت مورد اشاره خبر داشت، پرسيد؛ «چرا با اين قاطعيت پيش‌بيني مي‌کنيد که مذاکرات ايران و 5+1 هرگز به نتيجه نمي‌رسد»؟  و پاسخ ما، اين بود که «مذاکرات ياد شده فقط تابلو و پوشش هسته‌اي دارد و حريف از اين مذاکرات اهدافي غيرهسته‌اي را دنبال مي‌کند» و اين که «نمايندگان آمريکا و اروپا در جريان مذاکرات اگرچه ظاهرا چشم به ميز مذاکره دوخته‌اند ولي نگاه آنان با نگراني در لبنان، فلسطين، سوريه، عراق، افغانستان، مصر، اردن، عربستان، آمريکاي لاتين و... پرسه مي‌زند و از کابوس وحشتناکي که اقتدار رو به رشد جمهوري اسلامي ايران در جهان اسلام براي آنها آفريده است، دلهره دارند. بنابراين، موضوع اصلي مذاکره از نظر آنان، اقتدار پرشتاب ايران اسلامي است و نه توليد احتمالي يک بمب هسته‌اي.

 

و اما، نتيجه مذاکرات وين در پايان ضرب‌الاجل 3 آذر - 24 نوامبر - همان بود که از قبل به آساني قابل پيش‌بيني بود... و دراين‌باره گفتني‌هايي هست که به مواردي از آن بسنده مي‌کنيم.

 

1- در تلاش بي‌وقفه و کار متراکم و پرحجم تيم هسته‌اي کشورمان براي تأمين منافع نظام و احقاق حقوق ناديده گرفته شده ملت جاي کمترين ترديدي نيست ولي درباره نگاه آنان به نتيجه مذاکرات وين 8 تفاوت نظر جدي وجود دارد. آقاي دکتر روحاني در مصاحبه تلويزيوني دوشنبه شب خود -

 

3آذرماه- نتيجه مذاکرات را «يک پيروزي بزرگ»! ناميد و آقاي دکتر ظريف در کنفرانس خبري بعد از پايان مذاکرات در وين اعلام کرد «احساس مي‌کنم مردم ايران همه‌چيز به دست آورده‌اند»! و... در اين خصوص بايد گفت؛ ما نيز بر اين باوريم که نتيجه مذاکرات وين 8 «يک پيروزي بزرگ» بوده است ولي نه از آن زاويه نگاه و با آن تعريف از «پيروزي» که رئيس‌جمهور و وزيرامور خارجه کشورمان در نظر داشته و مطرح کرده‌اند. آقايان؛ پيروزي تيم‌مذاکره‌کننده را در

 

«دستاوردها»ي مذاکره مي‌دانند و ما معتقديم، مذاکرات غير از اثبات غيرقابل اعتماد بودن آمريکا دستاوردي نداشته است و از آنجا که بي‌نتيجه بودن مذاکرات به علت مقاومت و خودداري تيم مذاکره‌کننده در مقابل باج‌خواهي حريف

 

بوده است، تيم کشورمان را «پيروز» و مقاومت آنان را درخور تقدير مي‌دانيم و بديهي است که تفاوت اين دو نگاه اگر از زمين تا آسمان نباشد! فاصله‌اي نزديک به همين حد و اندازه دارد و بايد گفت، «مقاومت» تيم کشورمان در مقابل

 

باج‌خواهي حريف که يک واقعيت است، بسيار ارزشمندتر از برشمردن دستاوردهايي است که واقعيت ندارد! همين ديروز، رهبرمعظم انقلاب در ديدار عالمان ديني جهان اسلام با اقتدار فرمودند «در قضيه هسته‌اي، آمريکا و ساير کشورهاي استعمارگر اروپايي دور هم جمع شدند و از همه نيروهاي خود استفاده کردند که جمهوري اسلامي را به زانو درآورند، اما نتوانسته و نخواهند توانست».

 

اکنون جاي آن است که به آنچه روز سوم آذرماه در پايان مذاکرات وين 8 اتفاق افتاده است نگاهي - هرچند گذرا - داشته باشيم. بخوانيد!

 

2- در پايان مذاکرات وين8 که قرار بود «توافق نهايي» را در پي داشته باشد، طرفين مذاکره پذيرفتند «توافق ژنو» که يکسال قبل حاصل شده بود براي 7ماه ديگر - 10 تيرماه 94 - اول جولاي 2015- تمديد شود. درباره ماهيت و محتواي توافقنامه ژنو و کلاه‌گشادي که از آن طريق بر سر فعاليت هسته‌اي کشورمان گذارده بودند، پيش از اين، تفسيرها و گزارش‌هاي مستندي داشته‌ايم و در اين مختصر، فقط به برخي از مهمترين «امتيازات نقدي» که داده‌ايم و «وعده‌هاي نسيه‌اي» که در قبال آن گرفته‌ايم اشاره مي‌کنيم.

 

مطابق توافقنامه ژنو، غني‌سازي 20 درصد خود را متوقف کرديم (امتياز نقد)، اورانيوم 20 درصد غني‌شده خود را اکسيده کرديم(نقد) فرآيند تحقيق و توسعه هسته‌اي کشورمان را که به تحقيق روي سانتريفيوژهاي پيشرفته P8 با ظرفيت جداکنندگي 24سو- SWU - رسيده بود، به تحقيق روي سانتريفيوژهاي P1  و نهايتا P2 تنزل داديم (نقد)، ادامه ساخت رآکتور آب سنگين اراک - R40 - را متوقف کرديم (نقد) و فعاليت‌هاي در حال انجام ديگري که متوقف و يا به سطح پاييني کاهش داديم.

 

اما در مقابل چه گرفتيم؟ با جرأت مي‌توان گفت؛ فقط يک مشت «وعده‌هاي‌نسيه» که تاکنون به هيچيک از آنها عمل نشده است. 

ممکن است دوستان محترم ما به آزادسازي بخشي از دارايي‌هاي بلوکه شده کشورمان اشاره کنند. 4/2 ميليارد دلار در شش ماهه‌اول، 2/8 ميليارد دلار در تمديد چهار ماهه دوم و براي تمديد 7 ماهه آينده نيز قرار است به ازاي هر ماه 700 ميليون دلار از دارايي‌هاي مسدود شده خودمان را آزاد کنند. همانگونه که ملاحظه مي‌شود، حريف هيچ امتياز نقدي به ما نداده است، بلکه بخش بسيار اندکي از دارايي‌هاي خودمان را که از قبل مسدود کرده - بخوانيد دزديده بود - به جمهوري اسلامي ايران باز گردانده است، آنهم به گونه‌اي که دسترسي کشورمان به اين دارايي‌ها با چند اما و اگر و شرط و شروط همراه بوده و هست که در کيهان چهارشنبه 28 آبان‌ماه، طي گزارشي با عنوان «هزار و يک شرط حريف براي پول‌هاي آزاد شده در توافق ژنو» به آن پرداخته‌ايم.

 

بنابراين به وضوح مي‌توان ديد که در توافقنامه ژنو - يعني همان که 7 ماه ديگر تمديد شده است - نه فقط هيچ امتيازي به دست نياورده‌ايم، بلکه امتيازهاي نقد فراواني به حريف داده‌ايم. تا آنجا که دو روز پيش اوباما با صراحت اعلام کرد، «توافق‌ژنو» به طور قطع پيشروي برنامه هسته‌اي ايران را متوقف کرده بنابراين يک توافق موفق بوده است» و جان کري وزير امور خارجه آمريکا با اشاره به همان توافق ژنو به کنگره اطمينان مي‌دهد که «سانتريفيوژها نمي‌تواند به روند پيشين بازگردد» و تاکيد مي‌کند «احمق خواهيم بود اگر بخواهيم شرايط امروز را ترک کنيم و به عقب برگرديم» و دهها اظهارنظر مشابه ديگر از سوي مقامات رسمي آمريکا که شرح آن به درازا مي‌کشد.

 

3- حالا به نتيجه مذاکرات وين8 برمي‌گرديم  لطفا دقت کنيد! در مذاکرات پاياني وين، توافق ژنو براي 7ماه ديگر تمديد شده است. يعني امتيازات نقدي که داده بوديم براي 7ماه ديگر به قوت خود باقي است بي‌آن که بعد از 7ماه قابل‌بازگشت - و يا به آساني و بدون هزينه کلان قابل بازگشت- باشد. آيا اين نتيجه را مي‌توان «پيروزي» ناميد؟!

 

نکته درخور توجه آن که با نگاهي دقيق‌تر نمي‌توان گفت مذاکرات وين 8 بي‌نتيجه بوده و «توافقي» در پي نداشته است! چرا که تمديد 7ماهه توافق ژنو، «يک توافق» است و اگر توافق ژنو را «توافق بد» - بخوانيد فوق‌العاده بد- بدانيم که هست، بايد گفت؛ در وين 8 «يک توافق بسيار بد»! و نه فقط «بد» را پذيرفته‌ايم.

 

اما در مقابل چه امتيازي گرفته‌ايم؟! ماهي 700 ميليون دلار از دارايي‌ بيش از 100 و دهها ميليارد دلار خودمان را که مسدود کرده‌اند!

 

آقاي روحاني مي‌فرمايند؛ سانتريفيوژها مي‌چرخند! ولي توضيح نمي‌دهند که چه تعداد از آنها مي‌چرخند و چه تعداد از چرخش افتاده‌اند! مي‌گويند تحقيق و توسعه R&D ادامه دارد و نمي‌فرمايند در چه سطحي؟! و چه بخشي از آن متوقف شده است؟! اظهار مي‌دارند رآکتور آب‌سنگين اراک باقي مي‌ماند ولي توضيح نمي‌دهند که مطابق توافق ژنو، افزودن تجهيزات جديد (ساخت و تکميل) آن متوقف شده و مطابق همان توافق قرار است قلب رآکتور اراک تعويض گردد و يا خروجي پلوتونيوم آن فيلتره شود! و... اما ماجرا به همين نقطه ختم نمي‌شود. بخوانيد!

 

4- آزادسازي مبالغي که حريف به عنوان يک امتياز! روي آن مانور مي‌دهد، فقط بخش بسيار اندکي از دارايي‌هاي مسدود شده خودمان است نه آن که از کيسه‌حريف آمده باشد! گفتني است در مرحله اول توافق ژنو 4/2 ميليارد دلار از بيش از 100 ميليارد دلار دارايي مسدود شده خودمان در آن زمان به اصطلاح آزاد شده بود و در مرحله دوم که 2/8 ميليارد دلار آزاد مي‌شد، ميزان دارايي‌هاي مسدود شده کشورمان به 130 ميليارد دلار رسيده بود يعني در دور اول 4/2 ميليارد آزاد کردند و در عوض 30ميليارد دلار ديگر را بلوکه کردند! و قس عليهذا...

 

5- در حالي که متأسفانه دولت محترم در کنار مذاکرات هسته‌اي برنامه موازي -PLAN B-  ديگري ندارد، حريف با وجود امتيازات نقد فراواني که گرفته است، چند برنامه موازي ديگر را براي پيشبرد اهداف باج‌خواهانه خود با جديت دنبال مي‌کند که يکي از با اهميت‌ترين آنها پروژه کاهش قيمت نفت با همکاري مستقيم -‌بخوانيد‌نوکري‌مستقيم- دربار آل‌سعود است. آمريکا طي دو ماه اخير با عملياتي کردن اين پروژه قيمت نفت را از 120 دلار در هر بشکه به 80 دلار رسانده و پيش‌بيني مي‌شود که اين روند تا کاهش 70 دلار ادامه يابد. حالا به اين محاسبه سرانگشتي و بسيار روشن و بديهي توجه کنيد.

 

ميزان فروش نفت کشورمان روزانه يک ميليون بشکه است يعني در صورت عدم کاهش قيمت نفت درآمد نفتي جمهوري اسلامي ايران طي 7 ماه آينده مبلغ 25‌ميليارد و 200 ميليون دلار بود. اما با کاهش 40 دلاري در هر بشکه، مبلغ 8‌ميليارد و 400‌ميليون دلار از درآمد نفتي ما طي 7 ماه آينده کاسته مي‌شود يعني، طي 7ماه آينده الف: مبلغ 4/2 ميليارد دلار از دارايي‌هاي خودمان را آزاد مي‌کنند

 

ب: در مقابل اما دهها ميليارد دلار از دارايي‌هاي جديد نفتي کشورمان را بلوکه مي‌کنند و ج: 8/4‌ميليارد دلار نيز از درآمد نفتي ايران مي‌کاهند! به بيان ديگر همين امروز دو برابر آنچه که قرار است بگيريم را از دست داده‌ايم! اکنون بايد پرسيد؛ در کنار مذاکرات هسته‌اي، چه برنامه موازي ديگري تدارک و طراحي کرده‌ايم؟! و آيا به همين علت نيست که تنها راه پيش روي را ابراز اميدواري به مذاکرات هسته‌اي مي‌دانيم؟! اميدي که روند يکسال و نيم گذشته نشان از «واهي» بودن آن دارد و انتظار مي‌رود دولت محترم در کنار مذاکرات هسته‌اي، برنامه‌هاي موازي ديگري نيز طراحي کرده و به ميدان آورد.

 

انتهاي پيام/گ